پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

در آستانه توافقی که می‌‌تواند فضای بین‌المللی اقتصاد ایران را دگرگون کند، همه نگاه‌‌ها به بازار ارز دوخته شده است؛ بازاری که بیش از یک‌دهه، زیر بار فشار تحریم‌‌ها، مقررات متناقض، رانت‌‌های گسترده و سیاست‌‌های پرنوسان، شکل طبیعی و عقلانی خود را از دست داده است. بازار ارز زمانی می‌تواند به شکل کارآمد نیازهای جامعه را برطرف کند که از زیر بار این فشارها که بعضا نام سیاست ارزی به خود داده است، رها شود.سیاست ارزی در ایران، نه‌تنها بخش مهمی از ساختار اقتصاد کلان است، بلکه نقطه تلاقی سه‌حوزه حیاتی است: ثبات پولی، سرمایه‌گذاری خارجی و حکمرانی اقتصادی. به همین دلیل، اصلاح این سیاست نمی‌‌تواند صرفا فنی یا محدود به نرخ ارز باشد. ما با مساله‌ای مواجهیم که در ساختارهای قانونی، نهادی و ذهنی ریشه دارد. هدف این مقاله آن است که با بازخوانی انتقادی وضعیت موجود، دلایل ناکارآمدی آن را بررسی کند و سپس چارچوبی برای بازآفرینی یک سیاست ارزی کارآمد، شفاف و پایدار در دوران پساتوافق ارائه دهد.

علی ربیعی در مقاله خیابان‌های مهر ۱۴۰۱ و آینده ایران، به سرانجام فروکش کردن ناارامی‌های مهر ۱۴۰۱ و آسیب عدم عبرت آموزی از آن اشاره می‌کند. می‌گوید بدون شک، ما نیازمند اصلاح و تغییر سیاست‌ها در عرصه‌های اجتماعی و سیاسی خواهیم بود. این کار هم باید توسط اهلش انجام شود. علی ربیعی دغدغه تکرار اشتباهات توسط نهاد امنیت و سیاست را داشته و تسریع در بعد نرم افزاری توسعه، پیشنهاداتی را ارایه می‌کند.

از دیدگاه جامعه‌شناسی هر نسلی هویت مخصوص به خود را دارد. کریستوفر بالس معتقد است نسل‌ها از طریق ابژه‌های نسلی از همدیگر متمایز می‌شوند. ابژه نسلی عبارت است از شخص، مکان، شی یا رویدادی که مبین نسل اوست و به یاد آوردنش احساسی از نسل خود او را در ذهنش زنده می‌کند.